آقای حسین آقایی زاده، از سال 1370 شرکت کُمپس ایران را دایر کرده اند. ایشان بیان داشتند: مجموعه جهانی کُمپس یک سابقه 75 ساله در جهان دارد که از سال 1944 بعد از جنگ جهانی دوم، این سیستم در سوئیس پایه گذای شد و نیروهای عضو سازمان ملل، در قالب توسعه صنعتی ملل متحد، ارتباطات توسعه ای از سازمان ملل دریافت می کنند. در واقع به کشورها، سازمان ها، ادارات، شرکت ها و افراد کمک می کند تا بیزینس خود را علمی کنند و دسترسی شان به بازارها و تأمین مواد اولیه شان را فراهم می کند. ما نیز از سال 1370 به این مجموعه اضافه شده ایم. و هم اکنون سیستم کُمپس بزرگترین سایت جهانی در دنیا است و اطلاعاتی که کُمپس تولید می کند مورد استفاده تمامی مجامع رسمی و بین المللی در دنیا قرار می گیرد.آمارهایی که سازمان ها در دنیا می دهند روی بیس اطلاعاتی کُمپس است.
کاری که کُمپس انجام می دهد در واقع این است که دولت ها، شرکت ها و وزارتخانه ها را مرتبط می کند که خودشان را علمی کنند و با نُرم جهانی فعالیت کنند. از جمله شرکت ها و سازمان هایی که یک کالایی را تولید و یا عرضه می کنند و یا بازرگانی کالاها و خدماتی را دارند، از طریق این می توانند خود را با نگاه جهانی و نگاه لیبرال جهانی شان، حضورشان را در بازارهای جهانی استارت بزنند و از کمک های بین المللی برای بزرگ شدن و فعالیت در بازارهای جهانی استفاده کنند.
25 زبان بیزینس روی این سیستم عرضه می شود و از زمانی که گوگل همکاری خود را با این کُمپس شروع است است (از 5 سال قبل) اطلاعات فارسی هم در این سیستم عرضه می شود. در واقع این مجموعه عملا اطلاعات شرکت ها و سازمان های ایرانی را به 27 زبان عرضه می کنند از جمله زبان فارسی. از همان سال 1944، ایران سرپرست منطقه 7 جهانی شد که شامل ایران، افغانستان، پاکستان، قرقیزستان، قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان می باشد.
ایشان هدف خود را علمی کردن بیزینس ها و سازمان ها می دانند و بیان کردند اگر هر کسی با هر فعالیتی که انجام می دهد، خود را به لیدر جهانی خود وصل کند و از این طریق خود را اصلاح و ارزیابی کند می تواند در بازار جهانی حضور داشته باشند. همچنین می توانند کارها و تولیدات مشترک انجام دهند و از این طریق می توانند به همه کارهای مطرح دنیا وصل شوند.
ایشان بزرگترین دغدغه خود را این می دانند که کالاها و خدمات کشورمان به صورت علمی تولید شود، به این صورت که از طریق هم افزایی با کمپانی ها و مراکز بین المللی، هزینه هایشان کمتر شود، دانش شان به روز شود و با ممیزی های جهانی وارد بازار شوند و با استانداردهای بین المللی تولید شوند، در حالی که در کشور ما به این صورت نیست و به این صورت اشتباهات بیشتر می شود.
ایشان مهمترین عامل موفقیت خود را این می دانند که با یک نُرم جهانی کار می کنند و کارهایی را انجام می دهند که توسط کشورهای پیشرفته انجام شده و کیفیت و بازدهی شان تجربه و به ثبوت رسیده است.
توصیه ایشان به جوانان این است که از راه های مشکل اما علمی به دنبال قضایا بروند؛ زیرا کارهایی که ساده به نظر می رسند وقتی از یک حدی بزرگ تر شوند، متوجه خواهند شد که نیازمند علم است و آن موقع برایشان مشکل می شود که سیستم را به دانش روز وصل کنند، در نتیجه حذف خواهند شد.