آقای رضا اسمی متولد ۱۳۵۶ و ساکن مشهد است. وی در سال ۷۴ وارد دانشکده معماری شد و سال ۸۰ فوق لیسانس معماری را از همان دانشگاه گرفت.
ایشان در سال ۷۸ در حین تحصیل وارد بازار کار شده و در حوزه های مختلف شهرسازی از جمله شهرسازی گلبهار شروع به کار کرد؛ سال ۸۰ در زمینه طراحی معماری و طراحی داخلی پروژه های خصوصی مشغول به کار شد و سال ۸۲ وارد اجرای پروژه‌های لوکس شده و در سال ۸۴ شرکت خود را با برند «برادران اسمی» به ثبت رساند.
آقای اسمی در سال ۸۲ به عنوان استاد دانشکده معماری شروع به تدریس کرد و در سال ۸۵ در انگلستان طراحی داخلی را گذرانده و بعد از آن فوق لیسانس دوم خود را در رشته مدیریت پروژه خواند و در سال ۸۸ به ایران بازگشت و شرکت خود را با جدیت بیشتر با دو بخش اجرا و طراحی اداره نمود؛ از این زمان به بعد تمام پروژه‌های ایشان شخصی ساز است. دارای سبک و خاص و همچنین در کنار کار به تدریس هم مشغول بودند. ایشان در حال حاضر به علت مشغله کاری تدریس را رها کرده اما تحصیل را رها نکرده اند.
در چند سال گذشته شرکت آقای اسمی توسعه یافته و تیم قوی در مجموعه ایشان مشغول به کار هستند، مجموعه ای که بیش از 100 پروژه در این سالها انجام داده است. ایشان همچنین جستجوگری در زمینه معماری را به عنوان یک مطالعه و به روز رسانی علم معماری یک اقدام مهم می دانند و با تیم خود در حین کار و فعالیت اقتصادی خود انجام می دهند. از دیدگاه ایشان هنر باعث پیشرفت جوامع شده است و رسالت هنر باز کردن ذهن ها است.
دغدغه ایشان نبود تخصص در جایگاه‌های مختلف است که باعث می‌شود محدودیت‌هایی برای معماری به وجود بیاید. دغدغه دوم قیمت هر متراژ ساختمان است که باعث می شود قسمت هایی که در معماری لازم است اجرایی نشود.
ایشان تبلیغات را جزو لاینفک هر شغلی می دانند و تبلیغات را مانند یک رسانه برای معرفی کارها و آثار بسیار مفید می دانند.
ایشان چالش بازار کار را «رقابت» می دانند و معتقدند کسی که دنبال کار باشد و تلاش کند تا توانایی‌های خود را توسعه دهد حتماً کار پیدا می‌کند و افراد مدعی که به دنبال کار هستند معمولا تخصص ندارند؛ به عقیده ایشان کار خوب خود را نشان می دهد. به عقیده آقای اسمی برای رسیدن به موفقیت کاری باید تلاش کرد و باید سطح توقعات با تخصص هماهنگ باشد. ایشان عامل موفقیت خود را در اصل کمک خداوند و سپس تخصص فردی و تیمی که آموزش دیده اند و دغدغه مند هستند و همدلی دارند و عامل آخر را شبکه های ارتباطی یعنی ارتباطات با افراد مختلف در حوزه کاری خود می دانند.